W przypadku, gdy pracownik sam zwolni się z pracy bez uzasadnionego powodu, przez okres czterech tygodni od zakończenia stosunku pracy, nie otrzyma zasiłku dla bezrobotnych. Dzieje się tak z powodu obowiązującego w kraju tzw. okresu karencji (Sperrfrist). Warto wspomnieć, że mimo braku zasiłu w tym czasie obowiązuje pełna ochrona ubezpieczenia zdrowotnego. Jeśli stosunek pracy zostanie zakończony przez pracodawcę, okres karencji zasadniczo nie obowiązuje. Wyjątkiem jest sytuacja w której pracownik został zwolniony ze względu na jego karygodne zachowanie (co może być przykładowo powodem zwolnienia w trybie natychmiastowym). Jeśli stosunek pracy zostanie zakończony za porozumieniem stron, okres wstrzymania zasiłku nie obowiązuje. Karencja nie skraca czasu pobierania zasiłku, ale w przypadku obliczania wysokości emerytury, okres ten nie jest wliczany.

Czterotygodniowy okres wstrzymania wypłacania świadczeń rozpoczyna się w momencie zakończenia stosunku pracy, niezależnie od tego, kiedy zostanie złożony wniosek o zasiłek dla bezrobotnych (Arbeitslosengeld) i/lub zasiłek pomostowy (Notstandshilfe). Jeśli wnioskodawca złoży więc dokumenty w austriackim AMS’ie miesiąc po swoim zwolnieniu, okres karencji nie będzie go dotyczyć. Natychmiastowe zawnioskowanie o zasiłek zapewnia jednak nieprzerwaną ochronę ubezpieczeniową.

Co zaś, gdy osoba rozpocznie nową pracę w trakcie czterotygodniowej blokady świadczeń? W takiej sytuacji wznowienie zatrudnienia może być postrzegane jako powód zniesienia okresu wstrzymania. Częściowe wypłacenie zasiłku jest więc możliwe. W przypadku otrzymania decyzji o karencji istnieje możliwość złożenia odwołania w ciągu czterech tygodni od otrzymania decyzji w odpowiedniej placówce AMS’u, który zadecydował o okresie wstrzymania wypłaty świadczenia.