Przede wszystkim potrzebne będzie zaświadczenie o zarobkach za ostatnie trzy miesiące, a zarobki muszą wynosić minimum trzy razy tyle, ile będzie wynosił czynsz. Niezbędne jest też zaświadczenie o niezaleganiu z opłatami w obecnym miejscu zamieszkania, a ponieważ opłaty pobierane są z konta, najlepiej jest założyć rachunek w niemieckim banku. Mieszkań natomiast najlepiej szukać samemu, m.in. w spółdzielniach mieszkaniowych i w ogłoszeniach, bo maklerzy liczą sobie ok. 2% prowizji od Kaltmiete, czyli czynszu bez opłat. A do największych i najbardziej popularnych portali, na których można szukać mieszkań, należą: Immowelt, Immonet, Immbilienscout24, ebay-kleinanzeigen.

Różnice przeogromne

Jeżeli ogłoszenie zawiera numer telefonu, należy jak najszybciej zadzwonić, aby umówić się na spotkanie, ponieważ chętnych jest zawsze bardzo dużo. Ogłoszenia dają nie tylko właściciele nieruchomości, również agencje, a także sam wynajmujący, który chce się wyprowadzić przed końcem umowy i dlatego szuka kogoś na swoje miejsce. Osoba opuszczająca mieszkanie zwykle umieszcza w ogłoszeniu tekst Nachmieter gesucht, co jest oczywiście dobrym sposobem na uniknięcie opłaty dla agencji nieruchomości. Taka osoba może również wymagać odkupienia mebli lub wyposażenia. Jeśli jeszcze nie wyjechałeś za granicę, dobrze by było rozejrzeć się w internecie, jak kształtują się ceny mieszkań w danym mieście. A różnice są przeogromne. Najgorzej jest w dużych miastach, takich, jak München, Berlin, Hamburg czy Frankfurt nad Menem, gdzie ceny są bardzo wysokie. Im dalej od miast, tym mniej pieniędzy ucieka na mieszkanie, a więcej na dojazdy do pracy. Cena mieszkania jest uzależniona od metrażu, liczonego oczywiście w metrach kwadratowych. Miejsca na poddaszach, gdzie odległość od podłogi do sufitu wynosi od metra do dwóch, traktuje się zwykle jako 50 procent powierzchni, dlatego cena mimo dużej powierzchni może się wydawać dość mała.

„2,5 Zimmer”

Kolejnym czynnikiem mającym wpływ na cenę jest liczba pokoi w danym mieszkaniu, czyli sypialni, pokoi dziennych i jadalni. Kuchnie, łazienki i toalety nie zaliczają się do liczby pokoi. Czasem w ogłoszeniach można znaleźć np. „2,5 Zimmer” – pół pokoju oznacza, że połowiczne pomieszczenie jest zbyt małe, by je oddzielić drzwiami lub liczyć jako oddzielny pokój. Nie ma górnej granicy cenowej, można znaleźć mieszkanie jednopokojowe za 300 euro (ze wszystkimi opłatami), a w innej dzielnicy ten sam metraż będzie kosztował 100 euro. W Niemczech dość popularne jest wynajmowanie mieszkań zupełnie gołych. Oznacza to, że mamy podłogi, białe ściany i kable z nich wystające i trzeba wszystko urządzić wedle własnego gustu. Czasem w takim gołym mieszkaniu mamy gotową łazienkę, bywa także, że prócz łazienki jest zrobiona najtańszym kosztem kuchnia. Można też wynająć mieszkanie częściowo umeblowane, czyli puste pokoje, z pełną łazienką, kuchnią i ewentualnie stałą zabudową, np. szafa wnękowa. Istnieją także mieszkania w pełni umeblowane, ale najczęściej taki rodzaj lokum znajdziemy w małych kawalerkach, które przeznaczone są bardzo często na wynajem studencki, tymczasowy. Popularne są również mieszkania, które wynajmuje kilka osób, tak zwane Wohngemeinschaft, w skrócie WG. W tego typu mieszkaniach mamy na wyłączność zwykle jeden pokój (najczęściej jednoosobowy, rzadziej trafiają się dwójki), podczas gdy łazienka, kuchnia, salon i jadalnia są używane wspólnie.

Rodzaje mieszkań:

– Maisonette-Wohnung – tego typu mieszkanie rozciąga się na więcej niż jedno piętro tego samego budynku mieszkalnego;

– Souterrainwohnung – suterena, mieszkanie znajdujące się niejako pod powierzchnią ziemi, często mieszkania tego typu stanowią specjalnie w tym celu przerobione piwnice;

– Penthouse-Wohnung – tego typu mieszkania znajdują się na samej górze budynku i bardzo często posiadają duży taras widokowy;

– Loftwohnung – mieszkania tego typu posiadają bardzo duże i przestronne pomieszczenia, nierzadko tworzy się je w nieczynnych już magazynach lub byłych pomieszczeniach przemysłowych;

– Appartament – małe mieszkanie z jednym pokojem;

– Einliegerwohnung – mieszkania tego typu są najczęściej dobudowywane do istniejącego już domu jednorodzinnego i w większości przypadków posiadają osobne wejście;

– Altbauwohnung – mieszkanie w starym budownictwie, charakteryzujące się wysokimi pomieszczeniami.

Co powinna zawierać niemiecka umowa najmu:

– czas trwania umowy najmu (Mietverhältnisses);

– wysokość czynszu bez opłat ogrzewania (Kaltmiete);

– dodatkowe opłaty (ogrzewanie, woda, wywóz śmieci);

– termin wypowiedzenia (Kündigungfrist);

– wysokość kaucji (Kaution);

– informacje o renowacji przed lub po wprowadzeniu się (najemca remontuje tylko raz);

– warunki ewentualnych podwyżek czynszu;

– w przypadku umeblowanego mieszkania należy sporządzić listę wszelkich znajdujących się w nim przedmiotów;

– regulamin domu (Hausordnung);

– ustalenia dotyczące naprawy usterek w mieszkaniu.

Umowy z dostawcami prądu i gazu trzeba zawrzeć samodzielnie, pomagają w tym spółdzielnie. Po wynajęciu mieszkania trzeba wpłacić kaucję netto. Jest zwracana przy przeprowadzce wraz z odsetkami.