Domowy gabinet zasadniczo nie podlega odliczeniu, ale…

Kwestia podatkowego odliczenia kosztów domowego biura od lat zajmuje właściwe urzędy administracji skarbowej oraz sądy. Do roku 1995 każdy pracownik w Niemczech mógł dokonać odliczenia wydatków na prowadzenie domowego biura. Jedynym warunkiem, jaki należało spełnić, było oddzielenie gabinetu od pozostałej części mieszkalnej oraz uporządkowanie kwestii współużytkowania lokalu do celów prywatnych. Zmiana nastąpiła w 1996 roku, od kiedy to w zasadzie nie można odliczyć kosztów związanych z prowadzeniem biura w domu. Dotyczy to wszelkich rodzajów przychodów, wraz z uwzględnieniem tzw. wydatków nadzwyczajnych. Wydatki na mieszkanie zaliczają się do kosztów utrzymania, które nie podlegają odliczeniom podatkowym.

Istnieją jednak dwa wyjątki, umożliwiające odliczenie kosztów domowego biura:

1. Podatnicy mogą odliczyć część nakładów na domowy gabinet do wysokości 1250 euro, jeśli nie dysponują żadnym innym miejscem pracy (np. biurem oferowanym przez pracodawcę). Trzeba jednak pamiętać, że urząd skarbowy uzna domowe biuro tylko wtedy, gdy wykluczone będzie jednoczesne użytkowanie pomieszczenia do celów mieszkalnych lub będzie to miało podrzędne znaczenie. Obowiązuje zasada, zgodnie z którą cel prywatny musi stanowić mniej niż 10% całości użytkowania. Jeśli w danym mieszkaniu pomieszczenie używane jest jako biuro przez kilka osób, podlegająca odliczeniu kwota 1250 euro będzie dzielona na wszystkie osoby proporcjonalnie do częstotliwości korzystania z biura.

2. Faktyczne koszty (bez ograniczenia) mogą być odliczone w sytuacji, gdy domowy gabinet stanowi centrum wszelkiej działalności firmowej i zawodowej. Według Federalnego Ministerstwa Finansów, warunek ten uznaje się za spełniony, gdy pracownik wykonuje obowiązki w domowym gabinecie przez co najmniej 3 dni w tygodniu. Szczegóły tego uregulowania można znaleźć w piśmie Federalnego Ministerstwa Finansów z dnia 2 marca 2011.

Jakie koszty podlegają odliczeniu?

Zgodnie z aktualnym stanem prawnym, uwzględnieniu podlegają jedynie proporcjonalnej wysokości koszty związane z prowadzeniem domowego biura. Należą do nich między innymi:

– czynsz

– koszty eksploatacyjne, jak np. podatek gruntowy, opłaty za wywóz śmieci, ubezpieczenie budynku czy tez zużycie prądu oraz wody

– amortyzacja budynku

– koszty bieżących napraw i remontów na zewnątrz oraz wewnątrz budynku

– nakłady związane nabyciem lub wzniesieniem budynku

– koszty związane z wyposażeniem biura (np. wykładzina, tapety, oświetlenie, firany etc.)

Wyposażenie stanowiska pracy w dalszym ciągu podlega odliczeniu

Wydatki na przedmioty wyposażenia wnętrz typu komputer, krzesło biurowe, lampka biurkowa, regał itd. podlegają odliczeniu niezależnie od opisanych wyżej zasad, dotyczących domowego biura. Dzieje się tak dlatego, gdyż z perspektywy podatkowej przedmioty te nie są uznawane za wyposażenie wnętrz, a za wyposażenie stanowiska pracy. Koniecznym do spełnienia warunkiem jest jednak używanie ich wyłącznie do celów firmowych/zawodowych.