Obojętnie czy pracownik chce zwiększyć lub zmniejszyć swój czas pracy, wszystkie decyzje musi podjąć przy porozumieniu z szefem. Należy ustalić, ile ktoś będzie pracował – w jakich dniach i godzinach. Należy pamiętać, że wszystkie zmiany związane z czasem pracy należy udokumentować w formie pisemnej.

Czym są godziny nadliczbowe?

Gdy ktoś jest zatrudniony na część etatu i pracuje więcej, niż ustalono, świadczy godziny nadliczbowe. Jeśli mamy do czynienia z pracą ponad 40 h tygodniowo, pracownik wykonuje już nadgodziny. Należy pamiętać, że osoby zatrudnione w niepełnym wymiarze pracy są zobowiązane do wykonywania godzin nadliczbowych tylko, gdy nie ma wartych uwzględnienia powodów, które stoją na przeszkodzie godzinom nadliczbowym. Za godziny nadliczbowe pracodawca wypłaca zasadniczo więcej pieniędzy, najczęściej jest to dodatek o wysokości 25%. Pracownik może dogadać się jednak z pracodawcą, że godziny są zapisywane na koncie pracy, co skutkuje tym, że jednego dnia pracuje dłużej, by innego przepracować mniej. Jeśli pracownik nie ma możliwości wykorzystania przepracowanych godzin w ciągu trzech miesięcy, pracodawca musi wypłacić mu dodatek o wysokości 25% za każdą przepracowaną godzinę nadliczbową.

Czy godziny nadliczbowe są obowiązkowe?

Jeśli pracownik ma ważne powody, nie musi wykonywać godzin nadliczbowych. Muszą być one jednak ważniejsze od interesów firmy (przykładowo opieka nad chorym dzieckiem lub ważna wizyta u lekarza). Jeśli ktoś zdecyduje się na skorzystanie z możliwości Elternteilzeit (tzw. elastyczny czas pracy dla rodziców w Austrii), nie jest zobowiązany do robienia godzin nadliczbowych. Należy także pamiętać, ze wykonywanie godzin nadliczbowych powinno mieć miejsce tylko w wyjątkowych sytuacjach, a nie być codziennością. Jeśli ktoś bowiem regularnie wykonuje godziny nadliczbowe, to powinny one zostać uwzględnione także w premiach i dodatkach (np. dodatek urlopowy czy świąteczny). Chyba, że ustalono, że pracownik będzie mógł przepracować w pewne dni więcej, a w inne mniej.

Teilzeitarbeit a premie i dodatki

Osoby pracujące w niepełnym wymiarze godzin muszą być traktowane tak jak wszyscy inni pracownicy. Oznacza to, że muszą otrzymywać także te same premie i dodatki (np. prezenty świąteczne) przynajmniej w stosunku do rzeczywiście wykonanej pracy. Muszą mieć także możliwość uczestniczenia w wewnątrzzakładowych szkoleniach.

Teilzeitarbeit a geringfügige Beschäftigung

Także osoby pracujące na tzw. drobnym etacie do 450 euro miesięcznie (geringfügige Beschäftigung) są zatrudnione w niepełnym wymiarze godzin. Takie osoby są jednak tylko ubezpieczone od następstw nieszczęśliwych wypadków. Nie mają więc ubezpieczenia zdrowotnego i emerytalnego, jak i nie mają prawa do urlopu, wypłacania wynagrodzenia w razie choroby, dodatków i premii, odprawy itp.

Kto chce zwiększyć swój czas pracy lub pracować na pełen etat, powinien porozmawiać z radą zakładową. W wielu firmach istnieje już bowiem zapis, dzięki któremu wolne miejsca pracy na pełen etat są w pierwszej kolejności proponowane osobom zatrudnionym w niepełnym wymiarze godzin.