Czym jest Beitragsbemessungsgrenze, czyli granica wymiaru składek?
Beitragsbemessungsgrenze to określony przez prawo limit dochodu, do którego naliczane są składki na ubezpieczenia społeczne. Dochód powyżej tej granicy nie jest już uwzględniany przy obliczaniu wkładu. Oznacza to, że po jej przekroczeniu składki nie rosną, mimo wyższych zarobków.
Nie należy jednak mylić tego z całkowitym zwolnieniem z płatności. Nadal obowiązuje konieczność odprowadzania składek na emeryturę i ubezpieczenie na wypadek bezrobocia. Wyjątek stanowi ubezpieczenie zdrowotne i pielęgnacyjne, gdzie przy wysokim dochodzie można zdecydować się na ubezpieczenie prywatne.
Co roku rząd federalny aktualizuje granicę wymiaru składek, uwzględniając rozwój średnich wynagrodzeń brutto. Jeśli płace rosną, wyższa staje się także Beitragsbemessungsgrenze.
Limity dla poszczególnych ubezpieczeń
W przypadku emerytur i ubezpieczenia na wypadek bezrobocia Beitragsbemessungsgrenze w 2026 roku ma wynieść 8.450 euro miesięcznie (101.400 euro rocznie). Rok wcześniej, w 2025 roku, granica była niższa i wynosiła 8.050 euro miesięcznie, czyli 96.600 euro rocznie.
Dla ubezpieczenia zdrowotnego i pielęgnacyjnego obowiązuje inna wartość. Od 2026 roku granica wymiaru składek w tym obszarze będzie ustalona na 5.812,50 euro miesięcznie (69.750 euro rocznie). W 2025 roku wynosiła jeszcze 5.512,50 euro miesięcznie, czyli 66.150 euro rocznie.
Bezugsgröße jako podstawa do obliczeń
Przy wielu kalkulacjach w systemie ubezpieczeń społecznych wykorzystuje się również tzw. Bezugsgröße, czyli podstawę obliczenia. To wielkość odpowiadająca przeciętnemu wynagrodzeniu sprzed dwóch lat.
W 2026 roku Bezugsgröße wyniesie 3.955 euro brutto miesięcznie, a w 2025 roku była to kwota 3.745 euro.
Składki i dodatkowe obciążenia
Wysokość składek zależy od wynagrodzenia brutto i jest dzielona zazwyczaj po równo między pracodawcę i pracownika. Stawki wynoszą obecnie:
- 18,6 procent dla ubezpieczenia emerytalnego,
- 24,7 procent dla ubezpieczenia w ramach Knappschaft,
- 2,6 procent dla ubezpieczenia na wypadek bezrobocia,
- 14,6 procent dla ubezpieczenia zdrowotnego oraz
- 3,6 procent dla ubezpieczenia pielęgnacyjnego (dla osób bezdzietnych obowiązuje dodatkowe 0,6 punktu procentowego).
Do tego każda kasa chorych może ustalić własny dodatkowy procent. W 2025 roku wiele instytucji podwyższyło ten składnik, a w 2026 roku spodziewane są kolejne wzrosty. Gdy zmienia się wysokość tej opłaty, ubezpieczony może skorzystać ze specjalnego prawa do wypowiedzenia i zmienić kasę.
Maksymalne składki w 2026 roku
Po uwzględnieniu nowych granic można wyliczyć maksymalne miesięczne obciążenia. W 2026 roku składka emerytalna osiągnie 1.571,70 euro (w 2025 roku było to 1.497,30 euro). Na ubezpieczenie zdrowotne trzeba będzie przeznaczyć 993,94 euro, podczas gdy rok wcześniej było to 942,64 euro.
Składka na ubezpieczenie pielęgnacyjne wyniesie 209,25 euro dla rodziców i 244,13 euro dla osób bezdzietnych. W 2025 roku jest to odpowiednio 198,45 i 231,53 euro. Z kolei składka na ubezpieczenie na wypadek bezrobocia wzrośnie z 193,20 euro do 202,80 euro.
Granica obowiązkowego ubezpieczenia
Obok Beitragsbemessungsgrenze funkcjonuje jeszcze tzw. Versicherungspflichtgrenze, czyli granica obowiązkowego ubezpieczenia. Określa ona, od jakiego dochodu można przejść z ustawowego ubezpieczenia zdrowotnego (GKV) do prywatnego (PKV).
W 2026 roku granica ta będzie wynosić 6.450 euro miesięcznie, czyli 77.400 euro rocznie. W 2025 roku była to jeszcze kwota 6.150 euro miesięcznie, czyli 73.800 euro rocznie.
Jeśli dochód spadnie poniżej tej wartości, automatycznie wraca się do ustawowej kasy chorych. Dzięki temu system pozostaje elastyczny i dostosowany do sytuacji finansowej pracownika.
Źródło: t-online
Zdjęcie: freepik
