Jeśli przy zawieraniu transakcji handlowych w internecie używa się ogólnych warunków handlowych (OWH), należy uzgodnić ich obowiązywanie w umowie, by stały się integralną częścią czynności prawnej. Zatem przedsiębiorca jest zobowiązany do wskazania, że podstawą zamierzonej umowy są jego OWH, co musi nastąpić przed zawarciem umowy; klient natomiast musi mieć przynajmniej możliwość zapoznania się z treścią OWH.

Uwaga, Kliencie!

W praktyce tekst ogólnych warunków handlowych na stronie sprzedawcy internetowego jest dostępny dla klienta pod zamieszczonym linkiem. Klient może zapoznać się z ich treścią poprzez kliknięcie w link. To wystarcza, by uczynić zadość warunkowi stworzenia możliwości do zapoznania się z nimi przez klienta. Fakt, czy rzeczywiście zapozna się z warunkami, jest jego indywidualną sprawą. Ustawa o sprzedaży i handlu na odległość w przypadku umów z konsumentami (B2C) zawieranych wyłącznie przy użyciu jednego lub wielu środków komunikacji na odległość (np. e-maila lub online) przewiduje pewne określone zobowiązanie do informacji, wymagające potwierdzenia. Zgodnie z ustaleniami ustawy użytkownik musi przed zawarciem umowy posiadać następujące informacje:

– o istotnych cechach towaru lub usługi;

– nazwę firmy wraz z adresem, ewentualnie telefon, faks i e-mail;

– ewentualnie adres firmy w celu wniesienia skarg i zażaleń;

– ewentualnie nazwisko/firmę i adres osoby, w której imieniu przedsiębiorca działa, oraz adres tej osoby w celu wniesienia skarg i zażaleń;

– o całkowitym koszcie łącznie ze wszystkimi kosztami dodatkowymi (jeśli nie jest to możliwe: sposób obliczenia ceny);

– w przypadku umów na czas nieokreślony oraz umów abonamentowych: o kosztach całkowitych lub kosztach miesięcznych (jeśli nie jest to możliwe: sposób obliczenia ceny);

– o kosztach połączenia przy zawieraniu umowy, jeśli różnią się od taryfy podstawowej (w przypadku połączeń płatnych);

– o warunkach płatności, dostawy i świadczenia oraz czasie dostawy;

– w przypadku istnienia możliwości odstąpienia od umowy: o warunkach, terminach i postępowaniu na wypadek odstąpienia od umowy wraz ze wzorem formularza odstąpienia od umowy;

– ewentualnie informację, że w przypadku odstąpienia od umowy użytkownik ponosi koszty przesyłki zwracanego towaru;

– ewentualnie wskazówkę, jeśli użytkownik wyraźnie sobie tego życzy, że zamówiona usługa będzie realizowana jeszcze przed upływem terminu umożliwiającego odstąpienie od umowy oraz że poniesie on, w przypadku odstąpienia od umowy, koszty proporcjonalne do wykonanej usługi;

– ewentualnie wskazówkę, że nie istnieje prawo do odstąpienia od umowy oraz o okolicznościach utraty przez użytkownika prawa do odstąpienia od umowy;

– wskazówkę o istnieniu prawa gwarancyjnego;

– ewentualnie wskazówkę o niezbędnych gwarancjach i ich warunkach;

– ewentualnie wskazówkę o kodeksie zachowania;

– ewentualnie o czasie trwania umowy i warunkach jej zerwania;

– ewentualnie o minimalnym czasie trwania zobowiązań;

– ewentualnie wskazówkę o kaucjach i innych zabezpieczeniach;

– ewentualnie o sposobie funkcjonowania cyfrowych treści i środkach ochrony;

– ewentualnie o interoperacyjności treści cyfrowych ze sprzętem komputerowym i oprogramowaniem;

– ewentualnie o istnieniu możliwości polubownej procedury rozpatrywania zażaleń.

Przekaz jasny i zrozumiały

Powyższe informacje, zazwyczaj typowe dla OWH, muszą zostać przekazane użytkownikowi w sposób jasny i zrozumiały oraz być dostosowane do medium, za pomocą którego będą przekazane. Natomiast ustawa o e-handlu stwierdza jasno, że usługodawca musi udostępnić warunki umowy oraz ogólne warunki handlowe w taki sposób, by możliwe było ich zapisanie i odtworzenie. Zobowiązanie to nie może zostać pozbawione mocy wiążącej na niekorzyść użytkownika i obowiązuje zarówno w umowach z konsumentami (B2C), jak i z przedsiębiorcami (B2B). W przebiegu zamówienia w internecie link do ogólnych warunków handlowych musi znajdować się przed ostatecznym złożeniem zamówienia, gdyż w innym wypadku klient nie miałby możliwości zapoznania się z ich treścią przed zawarciem umowy. Dlatego niewystarczające jest zamieszczenie OWH na stronie internetowej (jedynie) w sposób ukryty, podczas gdy ich zamieszczone bezpośrednio przed ikoną potwierdzenia zamówienia są wystarczające. Sensowne wydaje się zamieszczenie OWH na stronie internetowej w ogóle, by klient mógł spokojnie się z nimi zapoznać oraz zintegrować je z treścią przebiegu zamówienia, by były obowiązujące dla konkretnej umowy.

Wskazówka

Warto tak skonfigurować swoją stronę internetową, by klient musiał przed złożeniem zamówienia nacisnąć przycisk potwierdzający, że zapoznał się z OWH i się z nimi zgadza. Zwykła wskazówka na stronie internetowej, że tekst obowiązujących dla umowy OWH może zostać przesłany klientowi na życzenie, nie spełnia warunku zapoznania się z nimi przed zawarciem bądź w trakcie zawierania umowy i jest sprzeczna z ustawą o e-handlu.

Język umowy

Nie ma jasnego przepisu, który wskazywałby, w jakim języku należy przygotować ogólne warunki handlowe, aby miały moc prawną. W przypadku internetu może to prowadzić do wątpliwości, zwłaszcza wówczas, kiedy klient składa zamówienie na stronie sprzedawcy-obcokrajowca. Obowiązujący pogląd stwierdza, że wystarczy, gdy tekst OWH jest napisany w tym samym języku co zawierana umowa główna. Jeśli zatem dokonuje się zakupu na stronie angielskojęzycznej, dla obowiązywania OWH pod tym względem wystarczy, by były zapisane w języku angielskim. Jednak interpretacja w przypadku umów z konsumentami w świetle ustawy o ochronie konsumenta może wyglądać zupełnie inaczej, kiedy w myśl zasady przejrzystości zawartej w wymienionej ustawie uzna się, że OWH są niejasne i niezrozumiałe z tego względu, że nie są zapisane w języku niemieckim. Na razie brak orzeczenia Sądu Najwyższego w tej sprawie, szczególnie że poruszana problematyka jest relatywnie nowa.

Wskazówka

Sensowna wydaje się orientacja na kraju docelowym, a zatem dobrze jest wybrać język(i) kraju, do którego skierowana jest oferta internetowa, oraz przedstawić to w sposób jasny (np. za pomocą ikony z flagą danego kraju) na stronie internetowej.