Pracownicy umysłowi (Angestellte)

Pracownicy umysłowi mają prawo do otrzymania wynagrodzenia, kiedy ważne okoliczności dotyczące ich osoby sprawią, że wykonywanie swojej pracy stanie się przez krótki czas niemożliwe. Do takich przypadków należą na przykład własny ślub czy śmierć kogoś z rodziny. Niemożność stawienia się w pracy należy jak najszybciej zgłosić pracodawcy.

Prawo nie przewiduje gónej granicy czasu niestawiania się w pracy (Dienstverhinderung) z wyżej wymienionych powodów. Zdaniem większości pracodawców wynosi jednak jeden tydzień. Do niestawienia się w pracy zalicza się również czas dojazdu (np. z pracy do urzędu).

Powyżej przedstawione regulacje ulegają zmianie, jeżeli postanowienia zbiorowego układu pracy (Kollektivvertrag) lub porozumienia zakładowego (Betriebsvereinbarung) są korzystniejsze.

Pamiętaj jednak, że musisz być w stanie udowodnić, z jakiego powodu nie byłeś w stanie stawić się w pracy. W innym wypadku ryzykujesz zwolnieniem z powodu nieusprawiedliwionej nieobecności.

Pracownicy fizyczni (Arbeiter)

Pracownicy fizyczni również mają prawo do otrzymania wynagrodzenia za krótki czas, w którym nie mogli stawić się w pracy nie z własnej winy. Regulacja często może być zmieniona w zbiorowym układzie pracy.

Niemal we wszystkich zbiorowych układach pracy dotyczących pracowników fizycznych znajdziemy dopuszczalne powody niestawienia się w pracy, jak również przysługujący z ich tytułu czas wolny. Pracownik otrzymuje wynagrodzenie tylko w przypadkach określonych w zbiorowym układzie pracy. Należy do nich również czas dojazdu.

Wyjątki od tej reguły stanowią przypadki niestawienia się w pracy z powodu szkód odniesionych wynikających z katastrofy lub w sytuacjach, kiedy zagraża ona życiu, zdrowiu lub dobytkowi pracodawcy i/lub jego najbliższym.

Dla przykładu pracownik nie jest w stanie stawić się w pracy w sytuacji zagrożenia powodzią, ponieważ musi zabezpieczyć swój dom.

Spóźnienia i nieobecności nie są powodem zwolnienia

Pracodawca nie ma prawa uważać spóźnienia (Verspätung) lub nieobecności (Fernbleiben) w pracy z powodu  uniemożliwiającego wykonywanie swoich obowiązków (np. nawałnica śnieżna) za powód do zwolnienia pracownika, o ile ten przedsięwziął wszystkie możliwe kroki, by dotrzeć do miejsca pracy.

Prawo do wynagrodzenia

Ustalenia dotyczące prawa do wynagrodzenia pracowników umysłowych i fizycznych różnią się od siebie. W przypadku tych pierwszych, odpowiednia ustawa (Angestelltengesetz) określa, że pracownik posiada prawo do wynagrodzenia, o ile zrobił wszystko, co w jego mocy, by stawić się na miejscu pracy. Z kolei pracowników fizycznych obowiązuje taka sama regulacja, jeżeli zbiorowy układ pracy nie mówi inaczej.