Gdy na zewnątrz robi się coraz chłodniej, w większości domostw rozpoczyna się sezon grzewczy. Jednak nie we wszystkich mieszkaniach w Niemczech jest już przyjemnie i ciepło. Okazuje się, że nie ma bowiem prawnie ustalonych wytycznych regulujących okres grzania. Powszechnie uznaje się, że okres ten trwa od 1 października do 31 marca. Bardzo często długość sezonu grzewczego ustalona jest w umowie o najem oraz w regulaminie wspólnoty mieszkaniowej. W niektórych przypadkach okres jest nawet wydłużony około od 15 września do 30 kwietnia, a czasami nawet do chłodnych dni w maju. Niemiecki Związek Najemców (DMB) zaobserwował, że taka regulacja pojawia się coraz częściej w umowach najmu.

Jednak jak wysoka powinna być temperatura minimalna w mieszkaniu w sezonie grzewczym?

W niektórych przypadkach jest ona określona w umowie najmu. Jednak z doświadczenia DMB wynika, że takie regulacje są bardzo często nieskuteczne. Z drugiej strony sądy stwierdzają, że temperatury poniżej 18 stopni są zbyt niskie i niedozwolone. Wysokość temperatury zależna jest od pory dnia i nocy. Według fachowców oraz orzeczeń sądowych, temperatura w mieszkaniu powinna wynosić minimum 20 stopni. DMB radzi, by w salonie panowała temperatura o wysokości 21 stopni, w kuchni i sypialni – 18 stopni, a  łazience przyjemne 22 stopnie. W godzinach 23:00-06:00 właściciel może obniżyć zaś temperaturę o trzy stopnie, by zredukować zużycie energii.

Ważne: Warto o tym pamiętać, że właściciele nieruchomości są zobowiązani do ich ogrzewania. Zimne mieszkanie nie spełnia bowiem warunków zawartych w umowie najmu i upoważnia lokatora do płacenia niższego czynszu. Ponieważ brakuje jednak prawnych regulacji, to sądy zdecydowały, kiedy instalacja grzewcza ma działać. Sąd Krajowy w Kassel orzekł, że właściciele muszą grzać w mieszkaniach poza sezonem, jeśli dwa dni z rzędu temperatura w pokojach spadnie poniżej 18 stopni. Instalację należy włączyć zaś od razu w przypadku temperatury poniżej 16 stopni. Sąd Rejonowy Uelzen bierze zaś pod uwagę pogodę na zewnątrz, ponieważ temperatury wewnątrz mieszkania często są zależne od  użytkowania lokum. Przykładowo długie wietrzenie bardzo ochładza mieszkanie. Zdaniem sądu należy więc grzać, gdy na zewnątrz trzy dni z rzędu panuje temperatura poniżej 12 stopni.

Co zrobić, gdy mimo chłodnej pogody grzejniki pozostają zimne?

Najskuteczniejszym środkiem zmuszającym właściciela do działania jest płacenie mniejszego czynszu. Osoby wynajmujące lokum mają do tego prawo w okresie, gdy wymagane temperatury nie zostały osiągnięte. Jeśli w mieszkaniu temperatura spadnie do 15-17 stopni, płatnicy mogą zmniejszyć czynsz o 25%. Przy całkowitej awarii instalacji grzewczej zniżka może wynieść aż 100%. W skrajnych przypadkach możliwe jest także wypowiedzenie umowy najmu, bez względu na powód niedziałania ogrzewania. Przy ustalaniu wysokości czynszu wszystko zależy od wysokości temperatur w poszczególnych pomieszczeniach przy odpowiedniej temperaturze zewnętrznej. DMB zaleca, by dane te zawrzeć w specjalnej tabeli i mieć świadka, który je potwierdzi.

Co zrobić jako najemca, gdy instalacja przestanie działać, a nie ma się w planie zerwania umowy?

W takiej sytuacji ważne jest, by działać niezwłocznie, zimą mieszkania mogą ochłodzić się bowiem bardzo szybko, co szkodzi i ludziom i budynkom. Ważna jest więc współpraca mieszkańców i właściciela lokum. DMB przypomina, że w razie jakichkolwiek braków czy błędów osoba wynajmująca musi zostać od razu poinformowana. Właściciel jest też zobowiązany do niezwłocznego usunięcia usterki. Warto więc zastanowić się nad wynajęciem firmy grzewczej, która oferuje całodobowe pogotowie awaryjne. Inaczej okres naprawy może trwać bardzo długo. Najnowsze instalacje można monitorować nawet z dużych odległości, dzięki czemu firma może zająć się naprawą usterki, zanim najemcy zdążą zauważyć problemy z ogrzewaniem.

Kto płaci za ogrzewanie w budynku?

Oczywiście osoby wynajmujące mieszkania. Jednak okazuje się, że najczęstszym tematem kłótni między właścicielami a najemcami jest właśnie ogrzewanie. Rozchodzi się bowiem o ogromną ilość pieniędzy. Najczęściej brakuje też dokładnych danych o całkowitym zużyciu w budynku, ilości dostarczonego oleju czy węgla oraz o terminy samego dostarczania ciepła.