Co jest sankcjonowane?

Osoby pobierające zasiłek dla bezrobotnych II (ALG II) muszą wywiązywać się z pewnych obowiązków:

– wykonywać pracę dostosowaną do ich możliwości,

– wziąć udział w procesie integracyjnym, nie przerywać go lub usprawiedliwić jego przerwanie,

– wstawiać się do urzędu zatrudnienia na jego życzenie,

– zgłaszać urzędowi zatrudnienia przypadek zachorowania oraz niezdolność do pracy wraz z orzeczeniem lekarskim.

Niewywiązanie się z powyższych obowiązków grozi nałożeniem sankcji, które kończą się zmniejszeniem wypłacanego świadczenia.

Jak wysokie są kary?

Wysokość kary uzależniona jest od rodzaju i wielkości niewywiązania się z obowiązków. W wielu wypadkach wypłacanie świadczenia może zostać wstrzymane nawet na trzy miesiące. W dalszym ciągu opłacany jest jednak czynsz i opłaty za ogrzewanie – często bezpośrednio u osoby wynajmującej.

Inne możliwe scenariusze:

– W przypadku nie wyrażenia chęci do wzięcia udziału w procesie integracyjnym lub odrzucenia propozycji pracy możliwej do wykonania przez świadczeniobiorcę, świadczenie zostanie wpierw pomniejszone o 30 procent.

– Przy kolejnym niewywiązaniu się z obowiązków w przeciągu roku zasiłek zostanie pomniejszony o 60 procent, natomiast przy trzecim wykroczeniu zostanie całkowicie wstrzymany.

– Osoby potrzebujące pomocy w przedziale wiekowym 15-25 lat mogą utracić prawo do zasiłku już po pierwszym niewywiązaniu się z obowiązków.

– Każde niezachowanie terminu wyznaczonego przez urząd zatrudnienia karane jest zmniejszeniem świadczenia o 10 procent.

Kiedy mogę uchylić się od nałożonej kary?

Należy pamiętać, że o każdym zmniejszeniu świadczenia urząd zatrudnienia musi poinformować świadczeniobiorcę pisemnie.

Świadczeniobiorca może bronić się przed nałożeniem sankcji przez urząd pracy. W tym celu musi zgłosić sprzeciw przeciwko decyzji urzędu, a następnie wnieść pozew do sądu społecznego.

Sprzeciw musi zostać sformułowany na piśmie i skierowany do konkretnego urzędu. Poszkodowany może również zgłosić sprzeciw osobiście w placówce, gdzie zostanie spisany protokół.

Należy pamiętać, że od decyzji można odwołać się tylko w przeciągu jednego miesiąca od jej otrzymania. Jeżeli urząd zatrudnienia odrzuci wniesiony sprzeciw, poszkodowany może w ciągu miesiąca wnieść skargę do sądu społecznego.

Kto dokładnie ma prawo do zasiłku ALG II?

Zasiłek przysługuje zarówno obywatelom Niemiec, jak i obcokrajowcom. Ostatni otrzymają je tylko wtedy, jeżeli mają pozwolenie na wykonywanie pracy na terenie Niemiec lub wystawienie takiego pozwolenia byłoby możliwe. Poza tym świadczenie przysługuje osobom, które ukończyły 15 lat, ale nie ukończyły wieku emerytalnego i:

– są zdolne do podjęcia pracy,

– przebywają na terenie Niemiec,

– potrzebują pomocy.

Co znaczy „zdolny do pracy“ i „potrzebujący pomocy“?

Osobą zdolną do pracy jest każda osoba, która z powodu choroby lub niepełnosprawności nie jest nie zdolna do pracy przez ponad pół roku co najmniej 3 godziny dziennie.

Dla przykładu, osoba potrzebująca zdolna do pracy otrzyma ALG II, gdy nie przysługuje jej zasiłek dla bezrobotnych I. Również młodzież zdolna do pracy może pobierać zasiłek ALG II, jeżeli ukończyła szkołę i nie może znaleźć miejsca praktyki lub zatrudnienia.

Osobą potrzebującą pomocy jest każdy, kto nie jest w stanie sam się utrzymać. Dotyczy również przypadku, kiedy osoba pracuje, a nie jest w stanie utrzymać siebie lub swojej rodziny.

Ważne: Osoba, która otrzyma propozycję pracy, musi się na nią zgodzić, jeżeli jest do tego zdolna fizycznie, psychicznie i duchowo.

Ile wynosi zasiłek ALG II?

Nie istnieje jedna kwota dla wszystkich. Wysokość zasiłku obliczana jest na podstawie wieku, stanu cywilnego i tzw. stopnia zapotrzebowania.

ALG II składa się głównie z:

– kwoty głównej – pokrywającej koszty wyżywienia, ubrania, higieny ciała, sprzętów domowych, energii elektrycznej,

– dodatku procentowego dla przyszłych matek, matek samodzielnie wychowujących dziecko, nieletnich, niepełnosprawnych,

– kwoty przeznaczonej na mieszkanie oraz ogrzewanie – urząd przejmuje wszystkie koszty, dopóki nie przekraczają pewnej granicy.

Od 1 stycznia 2016 przysługuje świadczenie w wysokości:

– 1. stopień – osoby pełnoletnie, samodzielne, samodzielnie wychowujące dziecko – 404  euro

– 2. stopień – osoby pełnoletnie, zamężne we wspólnym gospodarstwie domowym – 364 euro każdy

– 3. stopień – pozostałe osoby pełnoletnie w gospodarstwie domowym – 364 euro

– 4. stopień – młodzież pomiędzy 14. a 18. rokiem życia – 306 euro

– 5. stopień – dzieci pomiędzy 6. a 14. rokiem życia – 270 euro

– 6. stopień – dzieci do 6. roku życia – 237 euro.

Przykład: Pani Müller żyje razem z 15-letnim synem z partnerem, który również pobiera ALG II. Wyjściowa kwota zasiłku składa się zatem z przysługujących jej 364 euro, przysługujących jej partnerowi 364 euro oraz jej dziecku – 306 euro. Łącznie to 1034 euro. Kwota ta może zostać powiększona o dodatki.

Czy ALG II i Harz IV to to samo?

Nie, choć często określenia te są używane zamiennie, a wysokość świadczenia wcale się nie zmienia.

Hartz IV oznacza czwartą z czterech ustaw za nowoczesne usługi na rynku pracy. Nazwa pochodzi od reformy Petera Hartza.

ALG II to świadczenie w obrębie Hartz IV, na które składają się wcześniejsza pomoc dla bezrobotnych i socjalna.