Sumowane są wszystkie okresy karencji, które miały miejsce w ciągu 12 miesięcy przed powstaniem prawa do świadczenia i wystąpiły w związku z powstaniem prawa do świadczenia lub miały miejsce już po powstaniu prawa do świadczenia. Takie okresy karencji brane są pod uwagę przy wygaśnięciu prawa do zasiłku również wtedy, gdy w ciągu 12 miesięcy dana osoba na nowo spełnia warunek czasowy uprawniający do otrzymania świadczeń. O nałożeniu na Ciebie danego okresu karencji zawsze musisz zostać poinformowany pisemnie (par. 161 ustęp 1 niemieckiego kodeksu społecznego tom III – tj. SGB III). Nie ma przy tym znaczenia, czy otrzymujesz (bądź otrzymywałeś) zasiłek dla bezrobotnych w przypadku bezrobocia, czy w związku z dokształcaniem zawodowym.
Kiedy mogą Cię ukarać
Okres karencji może zostać nałożony na Ciebie, jeśli zachowujesz się niezgodnie z przepisami ubezpieczeniowymi. Ma to miejsce między innymi wtedy, gdy:
– bez istotnego powodu – samodzielnie rozwiążesz stosunek zatrudnienia (również, jeśli rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło na mocy porozumienia stron) lub postąpisz niezgodnie z warunkami Twojej umowy o pracę i wskutek tego staniesz się osobą bezrobotną (porzucenie pracy);
– przerwiesz lub poprzez nieregulaminowe zachowanie zostaniesz wykluczony z podjętych wobec Ciebie działań, mających na celu stwierdzenie Twoich kwalifikacji, służących celom treningowym lub będących formą kształcenia/dokształcania zawodowego, czy też pomagających odnaleźć się na rynku pracy (okres karencji w przypadku przerwania działań służących kształceniu zawodowemu).
Okres karencji zostaje nałożony również wtedy, gdy bez istotnego powodu:
– nie przyjmiesz lub nie podejmiesz oferowanego Ci zatrudnienia, ewentualnie poprzez swoje zachowanie uniemożliwisz sfinalizowanie stosunku pracy (odrzucenie pracy – np. jeśli nie stawisz się w miejscu pracy);
– nie będziesz w stanie (w pełni bądź częściowo) udokumentować wymaganych przez urząd pracy starań własnych;
– odmówisz, nie przystąpisz bądź przerwiesz udział w działaniach mających na celu stwierdzenie Twoich kwalifikacji, będących formą treningu lub metodą kształcenia/dokształcania zawodowego lub też pomagających w odnalezieniu się na rynku pracy (odrzucenie środków kształcenia zawodowego);
– nie zgłosisz się na wezwanie urzędu pracy, ewentualnie nie przybędziesz na wyznaczone badania lekarskie lub psychologiczne (zaniedbanie stawienia się);
– nie zgłosisz się osobiście w urzędzie pracy jako osoba poszukująca pracy najpóźniej 3 miesiące przed zakończeniem Twojego stosunku pracy lub toku kształcenia odbywającego się poza miejscem pracy; jeśli o takim zakończeniu dowiadujesz się już w późniejszym okresie, zobowiązany jesteś do zgłoszenia się w urzędzie pracy w ciągu 3 dni od powzięcia takowej wiadomości.
Czas trwania karencji może – w zależności od wagi sprawy – wynosić od 1 do 12 tygodni.
Jeśli Twoje prawo do zasiłku wygaśnie, będziesz mógł je nabyć ponownie tylko po zdobyciu nowych okresów podlegających obowiązkowi ubezpieczenia. Nabyte do tego momentu (ewentualnie obecne) okresy podlegające ubezpieczeniu nie będą mogły zostać zaliczone na ich poczet. Do uzyskania nowego, kolejnego prawa do zasiłku lub zapomogi dla bezrobotnych będą więc zaliczane tylko te okresy, które pojawiły się już po wygaśnięciu wcześniejszego prawa do zasiłku.
Kwestia ubezpieczenia emerytalno-rentowego
Urząd pracy informuje właściwy organ emerytalno-rentowy o nałożonym okresie karencji, który z reguły nie może zostać zaliczony jako okres składkowy do ustawowego ubezpieczenia emerytalnego. W pewnych okolicznościach może się więc okazać, że stracisz przez to prawo do ewentualnej renty w przypadku obniżenia zdolności do pracy zarobkowej. Możesz jednak uniknąć tych przykrych skutków, samodzielnie płacąc dobrowolną składkę na obowiązkowe ubezpieczenie emerytalno-rentowe. Szczegółowych informacji należy jednak zawsze zasięgnąć we właściwym organie zajmującym się świadczeniami emerytalno-rentowymi.
