Otóż z powodu wprowadzenia płacy minimalnej w tym roku obowiązują specjalne uregulowania w stosunku do pracowników sezonowych. W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, że nadal większość z nich pochodzi przede wszystkim z Polski, Bułgarii i Rumunii, a więc z krajów członkowskich Unii Europejskiej. A przy zatrudnianiu pracowników sezonowych z obszaru UE obowiązuje zasada, zgodnie z którą pracownik podlega ubezpieczeniu tylko w jednym z obu państw.

Formularz A1 jako potwierdzenie

W odniesieniu do pracowników sezonowych, którzy podlegają stosunkowi zatrudnienia w swym rodzinnym kraju i podczas płatnego urlopu wykonują czasową pracę w Niemczech, obowiązują wyłącznie przepisy prawne kraju pochodzenia. Z tego też powodu muszą oni przedłożyć niemieckiemu pracodawcy formularz A1, by mógł on odprowadzić składki na ubezpieczenie społeczne do odpowiedniej instytucji w rodzinnym kraju pracownika sezonowego. Jeśli jednak osoba zatrudniona na stałe w innym europejskim państwie wykonuje pracę sezonową w Niemczech podczas bezpłatnego urlopu, z założenia podlega ona niemieckim przepisom o ubezpieczeniu społecznym.

Jeśli formularz A1 nie został przedłożony, a niemiecki pracodawca nie posiada informacji dotyczących zatrudnienia lub samodzielnej działalności pracownika w innym kraju, będzie on podlegał niemieckim przepisom, jak każdy inny zatrudniony. Należy przy tym zwrócić uwagę na pewne okoliczności, w których zatrudniona osoba nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia. Należą do nich między innymi zatrudnienie z niewielkim wynagrodzeniem oraz krótkoterminowe zatrudnienie. W tym miejscu należy podkreślić, iż we własnym interesie zawsze należy zadbać o to, by posiadać ważny formularz A1.

Osoby prowadzące działalność na własny rachunek

W stosunku do osób pracujących na własny rachunek obowiązują szczególne uregulowania. Jeśli w kraju pochodzenia prowadzą one samodzielną działalność w branży pokrewnej do tej, w której wykonywać będą pracę sezonową (np. są tam samodzielnymi rolnikami, a w Niemczech będą pomagać przy żniwach), podczas sezonowego zatrudnienia w dalszym ciągu podlegają zagranicznym przepisom o ubezpieczeniu społecznym. Kiedy jednak sezonowe zatrudnienie dotyczy całkiem innej branży, obowiązują niemieckie przepisy ubezpieczenia społecznego.

Ochrona ubezpieczeniowa dla pracowników sezonowych nie prowadzących działalności zarobkowej w kraju pochodzenia

Pracownicy sezonowi, którzy nie prowadzą działalności zarobkowej w swym kraju pochodzenia, jak na przykład emeryci/renciści, studenci czy gospodynie domowe, zasadniczo podlegają niemieckim przepisom o ubezpieczeniu społecznym. Obejmuje to również uregulowania dotyczące zatrudnienia z niewielkim wynagrodzeniem oraz krótkoterminowego zatrudnienia. Jeśli pracownik sezonowy nie podlega w Niemczech obowiązkowemu ubezpieczeniu i jednocześnie nie jest objęty ochroną ubezpieczeniową w swym rodzinnym kraju, zaleca się wykupienie prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego na czas pracy w Niemczech.

Płaca minimalna

Od 1 stycznia 2015 obowiązuje w Niemczech płaca minimalna w wysokości 8,50 euro za godzinę. Zasadniczo dotyczy ona również pracowników sezonowych, jednak w związku z trwającym do końca 2017 roku tak zwanym. okresem przejściowym może ona być odpowiednio niższa, jeśli pracodawca podlega branżowemu zbiorowemu układowi pracy. W rolnictwie, leśnictwie, jak i ogrodnictwie obowiązuje odpowiedni układ zbiorowy, zgodnie z którym zatrudnionym w tych branżach pracownikom przysługuje płaca minimalna w wysokości 7,40 euro za godzinę (zachodnie Niemcy) oraz 7,20 euro za godzinę (wschodnie Niemcy). Stawki te z roku na rok ulegają stopniowemu podwyższeniu i w 2018 roku mają zostać zrównane z ustawową płacą minimalną.

Wynikająca z układu zbiorowego płaca minimalna obejmuje wszystkie przedsiębiorstwa, które podlegają ubezpieczeniu wypadkowemu w Instytucji Zabezpieczenia Społecznego dla Rolnictwa, Leśnictwa i Ogrodnictwa (SVLFG).

Wynagrodzenie w naturze

Szczególne zasady obowiązują również w przypadku wynagrodzenia wypłacanego pracownikom sezonowym w naturze. W przypadku zatrudnionych na czas określony pracowników zbiorów, otrzymujących bezpłatne wyżywienie i zakwaterowanie, świadczenia wypłacone w naturze mogą zostać potrącone z płacy minimalnej. Maksymalna wysokość takiego potrącenia wynosi 229 euro za wyżywienie oraz 223 euro za zakwaterowanie. Należy przy tym pamiętać, że wynagrodzenie wypłacane w naturze nie może przewyższać podlegającej zajęciu części wynagrodzenia netto.