W niniejszym artykule dokładnie wyjaśnimy, co oznacza Minijob, czy odprowadzamy z niego ubezpieczenie socjalne i jeśli tak, to czy w razie wypadku możemy liczyć na jakąś pomoc. Wiele przedsiębiorstw w Niemczech zatrudnia pracowników w ramach Minijob, ale nie każda firma trzyma się przy tym obowiązujących postanowień ustawowych. Również dlatego, że trudno jest znać wszystkie uregulowania w tym zakresie. W związku z tym poniżej prezentujemy przegląd najważniejszych kwestii związanych z zatrudnieniem w ramach Minijob.
Kiedy stosunek zatrudnienia w Niemczech uznaje się za Minijob?
Stosunek pracy jest uznawany za zatrudnienie w ramach Minijob, jeśli uzyskiwane z niego regularnie wynagrodzenie jest niewielkie i wynosi nie więcej niż 450 euro miesięcznie i 5400 euro rocznie. W tej sumie należy uwzględnić też świadczenia otrzymywane jednorazowo, jak na przykład premię bożonarodzeniową czy dodatek urlopowy. Kolejnym kryterium może być także czas trwania zatrudnienia. Osoba jest uznawana za pracującą w ramach Minijob, jeśli jest zatrudniona krótkoterminowo, to jest przez maksymalnie 3 miesiące lub 70 dni roboczych w danym roku kalendarzowym. Zasadniczo osoba zatrudniona krótkoterminowo w ramach Minijob może zarabiać więcej niż 450 euro miesięcznie. Jeśli tak jest, pracodawca musi jednak sprawdzić, czy pracuje ona zawodowo, a Minijob nie jest głównym źródłem utrzymania. Gdyby się okazało, że tak, zatrudnienie w ramach Minijob nie byłoby możliwe i powstałby obowiązek odprowadzenia składek na ubezpieczenia społeczne. Od 1 stycznia 2019 maksymalny okres zatrudnienia w oparciu o Minijob w danym roku kalendarzowym będzie wynosił 2 miesiące lub 50 dni roboczych. Należy go liczyć w miesiącach, jeśli praca jest wykonywana minimum 5 dni w tygodniu. W przeciwnym razie należy wziąć pod uwagę liczbę dni, nie przekraczając przy tym limitu 70 (lub 50) dni roboczych.
W jakich kwestiach osoby zatrudnione w Niemczech w ramach Minijob muszą być traktowane na równi z pełnoetatowcami?
Minijob zasadniczo objęty jest takimi samymi uregulowaniami z zakresu prawa pracy jak zatrudnienie na pełny etat. Dotyczy to między innymi okresów wypowiedzenia, ochrony przed wypowiedzeniem, płacy minimalnej, obowiązku sporządzenia umowy o pracę na piśmie oraz ustawowego prawa do urlopu wypoczynkowego. Pracownik zachowuje również prawo do wynagrodzenia za czas choroby przez okres 6 tygodni. Istnieje jednak parę uregulowań, specyficznych dla Minijob. Dotyczy to między innymi zasiłku chorobowego, który nie jest wypłacany od 43. dnia choroby, jak ma to miejsce u pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze godzin. Osoby wykonujące Minijob nie podlegają ubezpieczeniu zdrowotnemu, w związku z czym nie przysługuje im też prawo do zasiłku chorobowego.
Czy możliwe jest zatrudnienie w ramach Minijob u kilku pracodawców?
Zasadniczo tak, trzeba jednak zwrócić uwagę na następujące kwestie: Jeśli dana osoba nie ma tak zwanego głównego zatrudnienia, które podlegałoby obowiązkowi ubezpieczenia, może mieć zawartych kilka umów w ramach Minijob. Jest to jednak możliwe wyłącznie wtedy, gdy zarabia ona nie więcej niż 450 euro miesięcznie. Gdy limit ten zostanie przekroczony, żadna z prac nie będzie uznawana za Minijob, co oznacza, iż będą one podlegać obowiązkowi ubezpieczeń społecznych. Za główne zatrudnienie uznaje się również okres kształcenia zawodowego, odbywanie wolontariatu w ramach tzw. Dobrowolnego Roku Socjalnego/Ekologicznego oraz pobieranie wcześniejszej emerytury.
Stosunek pracy jest uznawany za zatrudnienie w ramach Minijob, jeśli uzyskiwane z niego regularnie wynagrodzenie jest niewielkie i wynosi nie więcej niż 450 euro miesięcznie i 5400 euro rocznie. W tej sumie należy uwzględnić też świadczenia otrzymywane jednorazowo, jak na przykład premię bożonarodzeniową czy dodatek urlopowy.
