Pięć tygodni wolnego – tyle wynosi wymiar urlopu w Austrii

W roku pracy osobie pracującej w Austrii przysługuje 5 tygodni płatnego urlopu. Rok pracy rozpoczyna się w dniu, w którym został on zatrudniony. W niektórych firmach za rok pracy uznawany jest rok kalendarzowy.

5 tygodni to 30 dni roboczych / Werktag (licząc razem z sobotą), lub 25 dni pracy / Arbeitstag (przyjmując 5-dniowy tydzień pracy).

Praca w Austrii – Kiedy otrzymam pierwsze dni urlopowe?

W ciągu pierwszych sześciu miesięcy ilość przysługującego urlopu wzrasta proporcjonalnie do czasu, zatrudnienia.

Po rozpoczęciu siódmego miesiąca pracy, pracownik nabywa prawo do całego urlopu (5 tygodni). Natomiast po przepracowaniu dwóch lat, przysługuje on z początkiem każdego roku pracy.

Kiedy urlop w Austrii ulega przedawnieniu?

Twój urlop ulega przedawnieniu po dwóch latach od roku, w którym uzyskałeś do niego prawo. Oznacza to, że masz trzy lata czasu na wykorzystanie swojego urlopu. Jeżeli np. z przysługującego od 1 stycznia 2020 urlopu pozostały dni wolne do wybrania, pracownik ma czas, aby wykorzystać je przez cały rok 2021 i 2022. Dni urlopowe odlicza się zawsze od najstarszej puli.

Przykład:

W roku urlopowym 2019 (1.01-31.12.2019) zatrudniony wybrał tylko dwa tygodnie urlopu. W roku 2020 idzie na trzy tygodnie urlopu. W ten sposób wykorzystał urlop z 2019 roku, natomiast przysługuje mu pełna pula za 2020 rok.

Uwaga!

Korzystając z czasu na opiekę nad dzieckiem, termin przedawnienia urlopu zostanie wydłużony o czas trwania opieki.

Czy mogę iść na urlop, kiedy mam ochotę?

Nie. Urlop musi być uzgodniony z pracodawcą. Jeżeli raz otrzymałeś na niego pozwolenie, nikt nie ma prawa zmienić Twoich planów – wyjątkiem są nagłe lub wyjątkowe sytuacje w firmie, jak np. trudna sytuacja przedsiębiorstwa. W tym wypadku pracodawca powinien pokryć poniesione już przez Ciebie koszty (np. opłaty storno – Stornogebühren). Warto ustalać urlop pisemnie.

Czy pracodawca może wysłać mnie na urlop?

Nie. Urlop musi zostać ustalony pomiędzy pracodawcą a pracownikiem. Oznacza to, że Twój szef nie może wysłać Cię na przymusowy urlop, kiedy mu się podoba.

Powrót z urlopu

Wszystko co piękne szybko się kończy – podobnie jest z urlopem. Dlatego należy zadbać o to, by wrócić do pracy na czas. Inaczej zatrudniony może stracić pracę lub prawo do uzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę. Urlop może zostać wydłużony tylko gdy, zostanie to ustalone z pracodawcą.

Co jednak zrobić, kiedy okazuje się, że w dniu powrotu trwa strajk na lotnisku albo pracownik zachorował za granicą? Jeżeli zaistniała ważna przyczyna nieobecności w pracy, należy poinformować o tym czym prędzej pracodawcę – najlepiej pisemnie, np. mailowo lub faxem. Tylko wtedy zatrudniony będzie mógł udowodnić, że usprawiedliwił swoją nieobecność.

Praca w czasie urlopu?

Urlop to urlop. Zatrudniony może odmówić pozostania „pod telefonem” i pracy podczas urlopu.

Pieniądze zamiast urlopu?

Urlop jest po to, aby pracownik mógł wypocząć. W czasie trwania stosunku pracy wypłacanie urlopu jest zabronione. Dopiero, gdy zatrudniony odchodzi z firmy, pracodawca musi wypłacić mu zaległe dni wolne.

Praca w niepełnym wymiarze godzin (Teilzeitarbeit)

Osoby pracujące w niepełnym wymiarze godzin również mają prawo do pięciu tygodni urlopu.

Więcej urlopu dla pracowników z długim stażem (Langgediente)

Po przepracowaniu 26 lat, pracownikowi przysługuje 6 tygodni urlopu. Nie oznacza to, że musiał spędzić ten czas u jednego pracodawcy. Poza tym do przepracowanych lat pracy wliczają się zgodnie z prawem np.:

– czas trwania innych stosunków pracy, o ile praca była wykonywana w państwach Europejskiego Obszaru Gospodarczego przez co najmniej sześć miesięcy. W sumie można doliczyć maksymalnie pięć lat,

– czas kształcenia – do czterech lat (dziewięć obowiązkowych lat szkoły nie wlicza się),

– czas studiów – do pięciu lat, o ile studia zostały ukończone (dotyczy również nauki w wyższych szkołach zawodowych).

Jeżeli prócz tego miały miejsce inne stosunki pracy lub zatrudniony pobierał naukę w innej formie, może doliczyć maksymalnie siedem lat pracy. Jeżeli wliczają się w nie ukończone studia, może doliczyć maksymalnie 12 lat.

Przykład:

Po ukończeniu dziewięciu lat szkoły pracownik idzie na trzy lata do gimnazjum. Później pracuje przez dziewięć lat u pracodawcy X. Natomiast od 2 stycznia 1995 u pracodawcy Y. Staż pracy tej osoby wynosił wtedy 7 lat (szkoła i praca), a od 2 stycznia 2013 (początek 26. roku pracy)pracownik nabył prawo do sześciu tygodni urlopu.

Gdyby zdarzyło się, że pracownik zmieni miejsce zatrudnienia, zaczyna u nowego pracodawcy od 8. roku uprawniającego go do urlopu, ponieważ szkoły i przepracowane lata u innych pracodawców dają w sumie siedem lat.